Het rijk van de Kreeft - Het rotsachtige meertje

Valentina vond het al heel wat dat ze zo ver gereisd had. Het zou normaal gesproken niet eens iets voor haar zijn maar nu, om toch de boodschap rond te brengen van de Schepper, was ze er wel toe bereid. Bovendien hield ze wel van het zien van mooie dingen, buiten zichzelf en de mannen natuurlijk. Ze was iemand die de mooie dingen om zich heen toch ook wel kon waarderen. Rustig liet ze Hades langen, het was droog en warm in dit gebied en daar hield ze niet van. Hades had bovendien wel wat te drinken verdiend en zij kon zich wel even wassen, dat reizen en in herbergen slapen hield je niet al te fris en Valentina bleef nou eenmaal iemand die er absoluut niet tegen kon als haar haren niet goed zaten. Glimlachend liet ze zich dan ook van Hades af zakken. Haar tuniek en broek waren vlug uit en haar rode haren ineen gebonden in een staart. Met een beetje moeite wist ze het water wel wat in beweging en over de scherpe rotsen te krijgen, ze wilde zich liever niet snijden en al gauw nam ze daarna een duik in het water. Heerlijk verfrissend.

Xyla had aan de schaduwzijde van het meertje onder een rotsachtige richel in het water gelegen toen er een eindje verderop een draak lande. Iets waar Xyla niet heel blij mee was, want haar kleding en voornamelijk haar wapens lagen in haar ransel die een eindje verderop lag. Te ver weg om te pakken voor een eventueel gevaar. Xyla besloot een tijdje gewoon toe te kijken naar wat er gebeurde. Er klom een gedaante van de draak, een vrouw zoals ze later kon ontdekken. Waarschijnlijk had de vrouw hetzelfde idee als zijzelf gehad, want ze ontdeed zich van haar kleding om een duik te nemen in het verfrissende water. In ieder geval bezat ze op het moment niet over meer wapens dan Xyla bezat. Toch kwam Xyla nog niet van haar plek. Zoals gewoonlijk bekeek ze eerst naar de gevaren die eventueel op de loer lagen en keek ze de kat uit de boom.

Met een kleine glimlach kwam ze weer boven water. Het was altijd heerlijk om in het water te zitten en ze keek rond. Glimlachend keek ze even rond en zwom rustig verder. Ze genoot er gewoon van om even een momentje rust te hebben voor ze verder zou gaan met het woord van de Schepper verspreiden. Kort gleed haar blik naar haar draak en zwom ze verder rond. Hades nam niet de moeite om in het water te komen, die zou gaan genieten van wat slaap. Valentina zwom rustig door, tot het moment dat ze een gedaante zag. Ze stopte even met zwemmen en trappelde bij. Ze keek er naar. "Hallo?" Vroeg ze verbaasd en langzaam zwom ze richting de persoon die ze daar zag. Ze grijnsde even tevreden. "Dus ik ben niet eens de enige met zulke ideeën." Grinnikend keek ze even weg en zwom wat naar achteren. Ze had geen idee met wie ze te maken had maar die persoon had Hades gezien en dat werkte nooit echt goed.

Xyla had nog even de tijd gehad om de situatie in te schatten voor de roodharige dame haar ontdekte. Al watertrappelend bleeft Xyla rustig op haar plek toen de persoon langs haar heen zwom. Kort knikte Xyla met een vage glimlach naar de vrouw, want Xyla was nog altijd iemand die weinig woorden gebruikte, toch ontkwam ze er natuurlijk niet volledig aan. "Wat voor ideeën?" Xyla had niet direct door waar ze het over had. Nu Xyla niet meer in de schaduw van de rotsen hoefde te blijven duwde ze zich met haar voeten langzaam af van de rotsachtige kant zodat ze meer in de zon terecht kwam en ze haar bleke huid toch wat vitamine-d kon gunnen.

Rustig nam ze even plaats op een van de minder scherpe stenen in het water en keek naar haar. 'Nou, zwemmen natuurlijk." Valentina kon het niet laten om een kleine grijns op haar gezicht te krijgen. De vrouw leek niet dom maar als ze zulke vragen ging stellen kwam ze natuurlijk niet slim over. Rustig deed ze wat water over haar schouders en keek toen weer op naar de bleke dame. Het verbaasde haar hoe iemand zo bleek kon zijn. Valentina was dan ook niet echt een donkergebruinde dame maar haar huid had wel een kleurtje opgelopen door het vele reizen. Een gezonde kleur die aantoonde dat ze genoeg buiten was geweest de afgelopen tijd. Haar rode haren plakten aan elkaar en rustig maakte ze die wat los en sloeg ze weer achter haar schouder. Ze was wel blij geweest met de kans op in het meertje te duiken, ondanks dat ze gezelschap had. Bovendien was vrouwelijk gezelschap nooit verkeerd vond ze, vrouwen waren toch hetzelfde onder elkaar.

Xyla knikte even kort, ze was nog steeds niet helemaal op haar gemak. Of dat nou kwam dat ze volledig naakt in het water zat met een vreemd persoon of dat ze een vreemd persoon op een afgelegen plek tegenkwam, daar was ze nog niet helemaal uit. Xyla was redelijk verlegen wat betreft haar uiterlijk, niet omdat ze onzeker was, maar gewoon omdat ze het niet gewend was. In haar korte leven was ze zelfs nog nooit veel intiemer geweest dan wat kusjes en knuffelen, daarna waren de relaties in haar leven al snel stuk gelopen. Dus het naaktzijn in bijzijn van andere was niet bepaald voor Xyla weggelegd. Toch probeerde ze die gêne aan de kant te schuiven en zwom ze op rustig tempo naar de andere kant terwijl ze aan de ene kant de vrouw in de gate wilde houden, maar aan de andere kant niet wist waar ze haar blik op moest werpen. "Niet zo'n gek idee, op zo'n warme dag." was haar korte antwoord.

Hoewel Valentina best kon merken dat de vrouw zich niet prettig voelde met haar aanwezigheid trok ze zich daar niets van aan. Ze bleef rustig zitten en zwom soms stukjes in het water. "Klopt." Erg spraakzaam leek de vrouw niet, dat verveelde haar enigszins en ze keek naar haar. 'Toch had ik niet verwacht hier helemaal zwemmende mensen tegen te komen, maar je zal vast hetzelfde hebben. Gezien je gespannen houding." Valentina keek even naar haar waarna ze kort onderdoor en weer boven kwam. Ze kon het niet laten even te grinniken voor zichzelf, ach het viel gewoon op. Natuurlijk had Valentina door de jaren heen ook wel aardig wat mensenkennis verzameld om dingen bij mensen te herkennen. Het was zo interessant om te zien hoe mensen zich gedroegen, allemaal zo totaal verschillend maar toch heel erg hetzelfde. Valentina vond het daardoor ook ontzettend leuk om gewoon naar mensen te kijken.

Xyla vond het vervelend dat de vrouw zo snel haar lichaamshouding kon aflezen, hoewel dat waarschijnlijk ook niet zo moeilijk was. "Nee dat had ik inderdaad niet," zei ze kortaf, waarna ze er mompelend achteraan voegde; "Anders had ik wel zwemkleding meegenomen." Xyla keek naar Valentina, die onder water dook, het was een mooi gezicht hoe de rode haren van de vrouw uitwaaierde, maar verder probeerde ze zoveel mogelijk haar blik van de vrouw te houden. "Kom je hier vandaan?" vroeg Xyla toen, haar wantrouwende aard nam het langzaam weer over. De draak van de vrouw hield zich niet erg verborgen, wat inhield dat deze vrouw ook over bepaalde magie moest bezitten. Het was aan de ene kant maar goed dat Xyla nog niet van het Dertiende Rijk was, dan zou ze zeker geen persoon meer vertrouwen.

Een lichte glimlach op haar lippen gaf aan dat Valentina best tevreden was met het feit dat de vrouw doorging met een gesprekje. "Oh ja?' Ze moest even lachen. "Volgende keer toch maar altijd inpakken." Ze keek naar haar en glimlachte tevreden waarna Valentina haar hoofd schudde. "Nee, ik kom hier niet vandaan, maar ik reis erg graag dus zie ik vele plekken. Waaronder deze, waar ik besloot te stoppen." Valentina ging met een hand door haar haren heen en keek naar de jonge vrouw voor haar. Die nog steeds heel erg ongemakkelijk rond keek. Ze keek even lief naar Hades en speelde met het water dat ze soms met haar magie net ietsjes verder omhoog liet komen dan een normaal mens zou kunnen doen. Met haar groene ogen keek ze genietend rond en ze genoot van het water.