Het rijk van de Schorpioen - De uitgestrekte meren

De meren waar dit rijk om bekend staan, zijn twee enorme meren die verbonden zijn met onderlinge riviertjes en meertjes. Het water schijnt volgens de legendes een geneeskrachtige werking te hebben, iets waardoor er jaarlijks vele mensen naar deze meren trekken. Dit zijn enkel naar bepaalde delen van deze enorme meren. Er zijn ook gebieden waar zelden een levende ziel te vinden is. De meren zijn kilometers groot, dus snel naar de overkant zal je niet komen. Op sommige plekken zijn kleine eilandjes te vinden, waar je op kan uitrusten.

regels/personen: vrij

Ten midden van een meer, op een van de kleine eilandjes, lag Nero in zijn zwembroek te zonnen. Het was prachtig weer, dus waarom zou hij hier geen gebruik van maken? Hij was hier dan wel op een missie, maar het was ook de bedoeling dat hij het hier leefbaar voor zichzelf zou maken. Dit was dus perfect. Zijn normaal bleke huid was al iets gekleurd en het zag er niet heel verkeerd uit. Nadat Roque Nero had afgezet op het eilandje en even verkoelend had gedobberd in het water, was hij weer naar het luchtruim vertrokken. De lucht was Roque's terrein. Hij voelde zich daar tien keer beter. Dat kon Nero wel begrijpen. Hij kon zich best aardig in zijn eentje vermaken met een zonnetje en een sigaret die hij net aanstak. Rustig blies hij wat rook uit en keek kalmpjes in het niets.

Thinnith vloog op de rug van Sael door de lucht. Haar witte haren vormden een streep achter haar hoofd door de ongelooflijke snelheid waarmee hij door de lucht scheerde. Ze schrok dan ook toen hij ineens stopte. alsof ze in een trein zat die plotseling tot stilstand was gekomen schoot Thinnith een stuk naar voren. Sael had een andere draak gezien. Een draak die zij beiden ergens van herkenden, waar precies wist Thinnith niet meer, maar Sael had een veel beter geheugen dan haar. Het was de draak van een Dertiender. Thinnith en Sael besloten maar eens te gaan kijken bij welke magiër deze draak ookalweer hoorde.

Sloom blies Nero zijn rook uit en vormde figuurtjes met zijn luchtsturing. Een draak die overging tot een grote golf. Het was zo'n dag waarop je liever niets deed omdat het te warm was. Nero vond het heerlijk en zou daarom ook nooit echt klagen over het weer. Natuurlijk hield hij van koelte en was meer thuis met een klein briesje. Door zijn hoofd hoorde hij Roque iets vaags mopperen over een andere draak in het luchtruim vlakbij Nero en dat hij dus een beetje voorzichtig moest doen. "Komt goed," mompelde hij in het niets, maar wist dat Roque hem altijd kon horen. Hij wist dat Roque om hem gaf, stiekem vanbinnen. Dus hij zou nooit te ver van zijn zijde afwijken. Toen Nero kleiner was en hij de afstand tussen het gezin thuis begon te merken, was Roque zijn enige vriend, ook al mopperde hij alleen maar. Vaag volgde Nero een stipje in de lucht dat waarschijnlijk de andere draak was.

Sael maakte een bijna verticale duikvlucht naar beneden. hij draaide rond, zodat zijn met veren bedekte vleugels een spiraal beschreven. Thinnith hield zich stevig vast, haar knokkels werden langzaam wit van het knijpen. Gelukkig waren ze door deze snelle duikvlucht snel beneden en Sael maakte een vederlichte landing. Lenig sprong Thinnith van zijn rug af en Sael vloog meteen weer omhoog, op zoek naar de andere draak, misschien konden ze wel samen een praatje maken en anders zou hij zelf het luchtruim gaan verkennen. Thinnith keek naar de knappe jongeman die lag te zonnen op het eiland. Met haar eigen luchtkrachten maakte ze een kleine verandering in de rook die hij uitblies. Ze liet de draak van rook zo goed en kwaad als het ging zwaaien, haar krachten waren nog niet sterk genoeg om die van hem te veel te overstemmen. Met een brede en vrolijke glimlach keek ze naar hem terwijl ze haar witblonde, verwarde haar uit haar gezicht streek.
-
Sorry voor gekke foutjes, telefoon, dus rare autocorrect enzo

Nero was rustig blijven liggen toen de draak naar beneden kwam duikelen. Het zag er best indrukwekkend ui die vleugels met veren. Hij zag hoe zijn rook werd vervormd en kwam met een kleine grijns overeind zitten. Roque kwam iets lager overvliegen om te kijken wie er gearriveerd waren. Ergens herkende hij de aanwezigheid van deze draak, dus warschijnlijk was het iemand uit het dertiende rijk. Nero keek met dezelfde grijns naar de blonde dame die voor hem verschenen was. "Wat een fijne dag. Het zonnetje schijnt en nu verschijnt er een meisj voor mijn neus," zei hij met een speelse toon in zijn stem. Het was geen dag om moeilijk te doen, dus hij zei maar gewoon wat hij dacht. Het was een knappe dame dus hij ging niet klagen. Nero hoorde een laag gebrom komen van Roque die vond dat hij te opzichtig was. Nero rolde alleen maar met zijn ogen. "Met wie heb ik het genoegen?" vroeg hij rustig aan de dame terwijl hij wat rook uitblies.

-
Heb hetzelfde lol

"Er zijn dagen waarop alles mee zit." Zei Thinnith met een knipoog. De jongen was inderdaad een beetje opzichtig bezig, maar Thinnith hield wel van mensen die gewoon kletsten en niet zo moeilijk deden. "Je zou maar op zoek gaan naar de eigenaar van een draak en jou tegenkomen, en dat zonder T-shirt nog wel." Grapte ze dus maar terug. Ze hoorde een zucht van Sael in haar hoofd, stijlvoller had inderdaad wel gekund. "Mijn naam is Thinnith en die van jou is?" Stelde ze zich voor. De sigaret van de jongen deed haar naar nicotine verlangen, maar ze besloot dat het niet zo beleefd was om meteen een sigaret op te steken. Ze zou wachten nadat de jongen zich ook had voorgesteld, al dwaalde haar hand al wel af naar de schouderband van haar rugzak, om haar pakje er straks uit te vissen.

Nero grijnsde naar de dame die zich voorstelde als Thinnith. "Wat een geluk voor je," zei hij tegen haar en vouwde zijn benen in een kleermakerszit zodat hij iets beter zat. "Ik ben Nero en dat is Roque," stelde hij zichzelf en zijn draak voor. Roque wist niet helemaal of hij beneden moest komen als vriendelijkheid, maar hij besloot laag in de lucht te blijven hangen. Nero steunde met een hand op het zand terwijl hij lui rookte. "Kom erbij zitten. Ik kan wel wat gezelschap gebruiken aangezien Roque toch alleen maar chagrijnig is." Hij glimlachte naar haar en negeerdr Roque's gebrom van boven. Het klopte dat Roque bijna altijd chagrijnig was. Nero was dat wel gewend, maar het was niet altijd gezellig/

Thinnith plofte naast Nero neer op de grond en gooide haar rugzak op haar schoot. Ze viste het pakje sigaretten er handig uit en pakte er een tussen haar lippen. Ze zocht met haar linkerhand naar haar aansteker terwijl ze haar sigaret tussen haar rechter wijs- en middelvinger nam en zei:"Die verenbol daarboven is Sael." Ze hoorde een schamper, ietwat beledigd geluidje van Sael af komen maar stuurde een lieve glimlach terug naar haar draak. Ze vond haar aansteker en maakte met een zwierig gebaar haar sigaret aan, voordat ze het ding terug in haar tas gooide. Ze inhaleerde diep en liet de rook door haar neus Naar buiten stromen.

Even keek Nero naar hoe Thinnith haar sigaret opstak en glimlachte kort. Het was best fijn om naast een roker te zitten, dan hoefde hij geen rekening te houden met eventuele last van de rook. Hij keek naar Sael. "Best cool die veren," zei hij en ging weer terug liggen omdat hij zich gewoon erg lui voelde. "Al iets meegemaakt in je eerste dagen hier?" vroeg Nero aan Thinnith. Zelf had hij nog niets interessants ontdekt. Geen twaalfde rijker met Magie ontmoet. Hij had zelfs nog niet veel mooie meisjes gezien waar hij eventueel de nacht mee door kon brengen, geen bar waar hij vast kon gaan komen. Misschien kwam dit pas als hij verder de rijken in reisde. Zijdelings keek Nero naar de blondine naast hem.