Het rijk v.d Schorpioen - De winkelstraten van Talia

Talia is de hoofdstad van dit rijk. Het is een bruisende stad vol leven, overdag en in de avond/nacht. De winkelstraten worden druk bezocht, maar er valt goed te lopen door de brede paden. Er zijn vrij moderne winkels. In deze straten vind je amper rust, misschien iets meer in de avond of je moet een zijstraatje induiken. Het is geen fijne plek voor mensen die niet tegen drukte kunnen.

Na een lange tijd vliegen was Lynaea eindelijk in Talia. Annorah was naar de rivier gevlogen om wat af te koelen en te rusten, terwijl Lynaea door de stad liep. Ze had geld meegenomen, want een van haar jurken was kapot gegaan en ze moest hem vervangen, aangezien ze anders niet genoeg had voor het reizen. Er waren veel winkeltjes met donkere kleding, die Lynaea erg somber vond en dat zou ze nooit gaan dragen. Nu had ze een witte jurk aan met roze kant eroverheen. De jurk ging tot halverwege haar bovenbenen en liep wijd uit. Terwijl ze door de straten liep, werd ze erg dorstig. Ze had geen zin om een winkel in te gaan, aangezien het best wel druk was. Ze kwam langs een zijstraatje, waar ze in de verte een fontein zag waar geen mensen omheen zaten. Rustig liep ze het stille straatje door. Bij de fontein was geen mens te bekennen, terwijl de fontein erg mooi was. Het water was helder en drinkbaar. Ze liet een bol water naar boven komen uit het water en liet het in haar mond vallen. Dit was makkelijker dan het met haar handen te pakken, aangezien je dan minder in een keer had.

Een net aangestoken sigaret bungelde uit Nero's mondhoek terwijl hij verveeld een straatje in sloeg. Hij hield van mensen, maar met deze drukte kon hij niemand goed bestuderen of spreken. Het was nog te vroeg om de kroeg in te gaan, dus hij besloot maar een rustigere plek op te zoeken als dat mogelijk was. Even haalde hij zijn sigaret uit zijn mond om de rook uit te blazen. Na een aantal straatjes gelopen te hebben, stuitte hij op een rustig plekje met een fontein. Hij zag alleen een meisje en dat was erg interessant. Het leek op watersturen, maar hij wilde er geen aandacht aan besteden hoewel dat was waar hij hier voor was. Nero was hier net en wilde geen moeilijkheden dus observeren leek hem genoeg. Rustig liep hij richting de fontein om daar te gaan zitten en te genieten van de kalmte. De sigaret werkte kalmerend en hij begroette het meisje met een glimlach.

Lynaea nam nog een bol water en zag toen dat een jongen naderde. Hij had een sigaret in zijn mond, wat Lynaea echt verschrikkelijk vond. Ze was echt tegen roken en alles wat in die richting kwam. Je maakt bewust je eigen lichaam kapot en de mensen die het doen, blijven het doen. Hij zag haar en begroette haar met een glimlach en Lynaea glimlachte terug. Sommige mensen zouden het eng vinden, alleen in een steegje en er komt een jongen met donker haar en donkere kleren opeens redelijk vlak bij je zitten. Op een of andere manier was Lynaea helemaal niet bang. Wel was ze gestopt met drinken, want haar krachten waren niet iets waarmee ze te koop stond en ze zei er vaak ook niks over. Ze deed haar haar achter haar oren en pakte uit haar leren tas een klein tekenblok en een potlood. Ze was niet bijzonder goed in tekenen, maar ze vond het leuk om te doen op reis, als ze niks te doen had. Even keek ze naar de fontein en begon met de onderkant te tekenen.

Nero keek vrij kalmpjes naar het meisje zonder het te opzichtig te maken. Hij blies zo nu en dan wat rook uit en hoopte dat zij daar geen last van had, ook al stond er niet veel wind. Ze was niet erg bijzonder, wat betekende dat de mensen met magie iedereen konden zijn. Ze hoefde niet een bepaald uiterlijk te hebben, hetzelfde als bij de dertiende rijkers. Nero was nieuwsgierig. Een jurk met roze kant, een beetje swierig, maar het misstond haar niet. Niet dat hij een expert was rond vrouwenkleding, hij trok het alleen regelmatig uit. "Mag ik vragen wat je aan het tekenen bent? Zeg het als ik te nieuwsgierig ben," zei hij vriendelijk tegen haar. Een vriendelijke aanpak werkte hier beter dan flirten dacht hij.

Lynaea keek naar de jongen die net iets tegen haar gezegd had. Hij wilde weten wat ze aan het tekenen was. Ze keek hem voor twee seconden aan en merkte hoe lang hij wel niet was. Hij was minstens dertig centimeter langer. Lynaea hield niet van het dragen van hakken en dus was ze altijd erg klein vergeleken met jongens. "Uhm, het is niet heel bijzonder, maar ik ben de fontein aan het tekenen." Ze liet hem de schets van de onderkant van de fontein zien met wat van de betegelde straat er omheen. Zelf had ze ook een persoon getekend op de rand van de fontein, het was nog haar nog de jongen die naast haar zat. Verder moest de bovenkant van de fontein nog getekend worden. Op de vorige bladzijdes waren andere scene's te zien, niet dat ze die de jongen liet zien. Als ze iets mooi vond, wilde Lynaea meer hebben dan een herinnering ervan. Ze tekende het, een soort van, en nam het boekje overal naar toe.

Even keek Nero naar de tekening van het meisje en trok zijn wenkbrauwen op. Het was best wel oké, duidelijk dat ze vaker tekende of in ieder geval schetste. "Je bent best goed," zei hij rustig tegen haar en leunde terug tegen de fontein aan zodat hij niet te dicht bij zou komen voor comfortabele bedoelingen. "Moet dat persoon een van ons voorstellen?" vroeg hij aan haar terwijl hij probeerde zijn rook van haar weg te blazen door wat onopvallende sturing met zijn adem, vooral zodat ze daar geen last van zou hebben. Het lukte niet helemaal omdat hij niet wilde dat ze het zou zien. Als ze het zou zien, zou hij zich er nog wel uit kunnen redden waarschijnlijk.

Lynaea keek de jongen aan en glimlachte. "Dankjewel," zei ze. Het was geen kunstwerk, maar blijkbaar wel mooi genoeg. Ze wist niet echt iets anders te zeggen dan dankjewel, want zeggen dat je het zelf niet mooi vind, is zoeken naar complimenten, vond ze. Ze keek zelf nog een keer naar de persoon die ze had getekend bij de fontein. Het was onduidelijk of het een man of een vrouw was, want ze het degene met de rug naar haar toe getekend en de persoon had haar tot de schouders. Het kon eigenlijk iedereen zijn. "Ik weet zelf niet eens wie het is," zei Lynaea met enige onzekerheid. Ze deed het boekje dicht en legde het op de grond, naast haar tas. Ze keek het straatje door en zag de drukke winkelstraat. Ze was blij dat ze daar niet meer in zat.

Niet een erg spraakzaam type, wat vrij lastig was. In een bar had Nero haar een drankje kunnen toeschuiven om haar dronken te voeren en te laten praten maar dat was hier niet van toepassing. Het was niet zo dat hij haar gelijk wilde uithoren over haar krachten en de rest van de mensen met magie, maar hij was wel ontzettend nieuwsgierig. Hij had nu al zin in het gevecht dat ooit zou komen. Nee, Nero deed dit niet voor de Schepper of Zenan de Wijze. Dit was puur voor zijn eigen plezier. Niet dat hij een sadist was of zoiets raars, hij hield er gewoon van als er dingen gebeurden. "Ook de drukte van de stad aan het ontvluchten?" vroeg Nero aan haar en drukte zijn sigaret uit aan de rand van de fontein waarna hij hem raak in de dichtstbijzijnde prullenbak gooide.

Lynaea knikte en ging even met haar hand door het water. Het gaf haar altijd een goed gevoel, om met haar handen of voeten in het water te zitten. Als ze nu met haar voeten in de fontein zou zitten, zou het nogal raar overkomen, dus deed ze dat maar niet. "Ik had zin in wat water en wilde de drukte verlaten. Vond je het ook te druk?" zei Lynaea. Ze was blij dat hij zijn sigaret weg had gedaan, maar ze zag hem zo wel weer een nieuwe opsteken. Hopelijk niet.


Sorry, niet veel inspiratie :S

Het was erg interessant. Nero had nog niet eerder een waterstuurder ontmoet. Hij vond de krachten iets ontzettend wonderlijk en verkoos deze dan ook zelf boven zwaarden of andere wapens. Water en lucht waren in een opzicht hetzelfde omdat ze beide meer rust uitstraalden dan vuur of aarde. Krachten die sneller onderschat werden. "Ja, ik ben liever later in de avond op straat, dan loopt niemand me voor de voeten. Kom je hier vandaan?" vroeg Nero aan haar. Hij had de kaart van de twaalf rijken nog niet helemaal uit zijn hoofd geleerd en wist niet helemaal precies waar hij was. Vast een hoofdstad van het een of ander. Nog niet erg ver. Hij had ook nog geen grote kennis over wat de rijken met de verschillende elementaire krachten te maken hadden, maar dat kwam nog wel. Hij haalde een hand door zijn haren en weerstond de drang een sigaret te pakken uit gewoonte. Anders was het weggooien van de sigaret voor niets geweest.

Lynaea wist niet wat het was, maar deze persoon stelde wel veel vragen. Ze voelde zich niet ongemakkelijk, maar het was een beetje raar. Hopelijk had hij geen slechte bedoelingen. Misschien zag hij haar als onschuldig en iemand die niet veel terug kon doen. "Nee, ik woon eigenlijk helemaal aan de andere kant van de twaalf rijken," zei ze zonder weg te geven wat ze hier dan eigenlijk aan het doen was. Ze kon moeilijk zeggen dat ze hier voor een jurk was, want die kon je ook in andere steden kopen. Ze boog naar de fontein toe en nam dit keer een slok water zonder haar krachten te gebruiken. Ze vroeg zich af of deze jongen ook krachten had. Misschien had hij haar gezien toen ze eerder wat water dronk. Ze hoopte van niet.

Nero knikte bestuderend en perste zijn lippen op elkaar om nog een vraag te stellen. Voelde ze zich ongemakkelijk door zijn vragen? Waarschijnlijk wel. Hij wilde niet doordrammen en opzichtig gaan doen. Nero wist van zichzelf dat hij door zijn arrogantie te snel aannam dat hij mensen kon laten praten, daardoor kon hij zichzelf af en toe ook remmen. "Ah ja, ik ook. Ik ben zo'n drukke stad niet gewend," zei hij daarom rustig, in plaats van nog een vraag te stellen. Het klopte niet helemaal. Toruma was ook een ontzettend drukke stad die hij voorheen ook alleen maar bezocht in de nachtelijke uren. "Ik maak je vast ongemakkelijk," zei Nero tegen haar terwijl hij opstond en met tegenzin naar de drukke straat voor hem keek. "Dat spijt me." Een flauw windvlaagje maakte de warme dag iets dragelijker en hij veegde zijn kleren glad. Misschien had hij een andere kleur aan moeten trekken, zwart was een warme kleur. Een luie gaap ging over zijn lippen. Het was interessant zijn eerste twaalfde rijker te ontmoeten, dat was zeker. Ook al kon hij er nog niet veel mee nu hij nog niet erg krachtig was.

Lynaea was verrast toen hij zei dat hij haar niet lastig wilde vallen. Als hij krachten had, zou hij dan misschien de krachten van Aura kunnen hebben? "Nee, dat is helemaal niet zo," zei ze. Ze voelde zich eigenlijk al veel minder ongemakkelijk omdat hij dat zei. Ze had op zich wel zin in wat gezelschap, aangezien ze al een week met Annorah had doorgemaakt en geen ander mens was tegengekomen. Ze vond het moeilijk om het voor haarzelf toe te geven, maar ze stond toch op en ging naast de jongen lopen. "Ben jij hier vandaan? Ik ken de stad namelijk niet goed," zei ze met een glimlach om de jongen op gemak te stellen.


Sorry voor het flut stukje :S