De open plek - Rijk v.d. Maagd

Zelfs de sterke en harde Xavier was opgelucht wanneer de omgeving rustig werd en er geen chaotische kenmerken meer waren. Steden waren chaotisch, grote groepen mensen maakten hem lichtelijk onrustig en schrikachtig, alsof hij van alle kanten aangevallen kon worden. Dat was immers ook wel zo, hij was meerdere keren aangevallen op verschillende momenten. Ze hadden echter beter moeten weten, dat vertelde het lichaam van een individu die nu ergens in een steegje van de stad lag te rotten.
Die stad had hij nu echter verlaten en de chaotische eenheid aan mensen was weg. Nu was het slechts hem en de natuur. Zijn ogen leken nog groener door al het groen om zich heen, maar ze vertoonden geen wrok of haat. Voor eens waren ze rustig, dat was het effect wat de natuur op hem had. Het bracht hem rust, kalmte... Maar ook zoveel om over na te denken.
Xavier klom ergens een boom in en ging op een dikke tak liggen luieren. Rei, zijn kleine witte slang, gleed uit zijn mouw en gleed langs de boom naar beneden om prooi te zoeken. Hij voelde echter een persoon aankomen en siste nijdig naar diegene. [cue Elaine]

Elaine ving de aanwezigheid van een ander persoon op, de gedachte waren nog ver weg om te kunnen lezen, maar dat ze niet de enige persoon was in dit afgelegen bos was duidelijk. Met haar zintuigen op scherp kwam Elaine overeind. Ze was bezig geweest een nieuw voorraadje kruiden aan te leggen. Uit het Dertiende Rijk had de vrouw wel enkele poeders en tincturen meegenomen, maar dat nam niet weg dat het gif dat ze bij zich droeg voldoende zou zijn. Met haar lange vingers ontdeed Elaine het monnikskap voorzichtig van de onnodige onderdelen en stopte het in haar buidel die rond haar middel hing. Monnikskap was een prachtig kruid om te zien, met zijn schattige paarse bloemetjes, maar veel mensen wisten niet hoe dodelijk deze plant kon zijn.
Haar rug rechtend keek Elaine om zich heen, met haar zwarte jurk en bijna koninklijke air die ze uitstraalde paste deze vrouw helemaal niet in de zetting van het serene bos. Geleid door de gave die de Schepper haar had gegeven kwam ze in beweging in de richting waarvan ze iemands gedachte had kunnen voelen. Geruisloos ging dat niet, Elaine was in de stad geboren en getogen, de natuur was iets waar ze zelden kwam. Haar lichte ogen speurde de omgeving af, toen ze merkte dat ze dichterbij kwam, maar een gestalte kon ze nog niet direct ontdekken.