Tearoom - het rijk van de Maagd

Langs een van de prachtige bloemenvelden in het rijk van de Maagd ligt een regelmatig begaand wandelpad. Aan dit wandelpad tussen de prachtige bloemen staat een tearoom, de eigenares, Madame Gaillard, mengt alle smaken zelf met planten uit haar eigen kruidentuin en natuurlijk ook het bloemenveld. Ze zet thee van alle bloemen in het veld, behalve natuurlijk de giftige, en dat zijn er veel.
Binnen is het ongelooflijk schattig ingericht met kanten tafelkleedjes, withouten meubels en posenlijnen kopjes.
Er kan ook (speciale bloemen) koffie en gebak gekocht worden. Natuurlijk heeft ze ook wat fris voor wie niet van warme drankjes houdt.
Madame is heel gastvrij en lief, ze maakt met heel wat klanten een praatje, zeker met de vaste.

Personen: er passen zo'n 15 mensen in de tearoom.
Regels: geen, doe wat je wilt: houdt er rekening mee dat vechten echter niet op prijs gesteld wordt door Madame.
Rang: alles

Lynaea lag een soort van op de rug van Annorah en keek naar de lucht. Ze had zelf niet de kracht van de lucht, maar ze vond het, naast zwemmen, wel heerlijk om te vliegen. Annorah zei iets, maar Lynaea had niet gemerkt dat ze iets zei. "Lyn!" riep Anna hard. Lynaea schrok en viel bijna van Anna af. "Ja, sorry, zei je iets?" vroeg ze, aangezien dat meestal het geval was. Ze ging rechtop zitten en pakte het zadel goed vast. "Zullen we zo even rusten, ik heb al tien uur lang achter elkaar gevlogen en wil zelf ook even rusten, wat jij blijkbaar aan het doen bent!" Lynaea bloosde even, ookal kon Annorah dat niet zien. Ze keek even naar beneden, aangezien ze niet heel hoog vlogen. Nu vlogen ze boven het rijk van de Maagd. In de verte zag ze een huisje, omringd door bloemen. Er was ook een klein grasveldje. "Ga daar maar rusten, anders!" zei Lynaea en ze wees naar beneden. Anna keek naar waar ze wees en daalde rustig. Ze kwam neer op het grasveldje en ging liggen met haar ogen dicht. "Ik ga even rondkijken!" riep Lynaea naar Anna, aangezien ze al weg was gelopen. Ze liep richting het huisje en zag na een tijdje dat het een tearoom was. Gelukkig had ze wat geld bij, want ze was een beetje dorstig. De tearoom was open en Lynaea opende de deur. Ze was hier nog nooit geweest, maar binnen was het heel lief aangekleed. Zelf had ze een jurkje aan tot op haar knieën en ze had een krans van rozen en madeliefjes op haar hoofd. Haar haar ging met een slag naar beneden. Ze ging aan een tafeltje voor twee personen zitten en keek naar de lijst met thee, koffie en lekkernij die achter haar op de muur hing. Alles klonk lekker.

Sinds Charlie in de twaalf rijken was, had ze een leuk plekje om wat te drinken gevonden. De eigenares was heel lief en luisterde met oprechte interesse naar haar verhalen over de schepper, zelfs al had ze geen interesse in het daadwerkelijke volgen van het geloof, het was lief. Doc landde in het bloemenveld achter de tearoom en ging lekker in de zon liggen, zodat Charlie wat thee kon gaan drinken.
Het duurde echter niet lang voor hij toch weer opsprong en achter vlinders aanrende. Hoofdschuddend lief Charlie om het gebouwtje heen, ze zal wat lekkers voor hem meenemen.
Ze had haar harnas in de buideltas laten zitten en droeg in plaats daarvan een jurkje met een wijde mantel. "Dag madame!" zei ze toen ze binnenkwam en ze ging aan een tafeltje zitten. "Heeft u iets met blauwe bloemen?" ze had zin in iets.... Iets blauws! Madame knikte en begon aan haar bestelling.

Lynaea zat nog steeds naar de kaart te kijken en merkte niet dat er iemand binnen was gekomen. Het was redelijk vroeg, blijkbaar, want ze waren de enige twee in de tearoom, naast de vrouw van wie het huisje was. Lynaea had uiteindelijk haar keuze gemaakt en ging voor de rozenthee. Toen kreeg ze de persoon die wat verderop zat in de gaten. Het was een meisje met wit haar dat alle kanten op ging. Hetgene wat haar daarna opviel waren de stippen op haar gezicht. Waren het tatoeages? Littekens? Lynaea wilde niet te lang kijken en ze draaide zich weer om. De vrouw van de tearoom kwam naar haar toe en vroeg haar wat ze wilde drinken. "Ik ben erg benieuwd naar de rozenthee, dus die graag," zei Lynaea en de vrouw liep richting het kamertje, waar ze waarschijnlijk de thee klaarmaakte. Door het raam keek Lynaea naar buiten en zag daar een draak door het bloemenveld heen gaan en het was niet haar draak. Ze keek weer om naar het meisje. Iemand met een kracht?

Charlie volgde de blik van de enige andere klant naar het raam, waar Doc om het café heen was gelopen zodat hij nu duidelijk zichtbaar was. Ze grinnikte, "Luisteren is niet echt iets waar je aan doet, of wel?" zei ze tegen zichzelf voor ze naar de deur liep om Doc weer naar de achterkant te sturen. "Sorry daarvoor, de rozenthee is heel goed trouwens." zei ze tegen het meisje en ze ging weer zitten waar ze zat. Het meisje zag er onschuldig en ongeschonden uit, zeker niet als een 'dertiener', ze herkende haar dan ook helemaal niet.

Lynaea moest even glimlachen en wachtte daarna op haar rozenthee. Toen ze die eenmaal had, rook ze even. Het rook geweldig, maar het was nog te heet om het te drinken. Ze had de gedachte van de draak die ze net door het raam zag nog steeds in haar hoofd. Het was een erg bijzondere draak en een die je niet snel zou vergeten. Ze pakte een boekje uit haar leren tas die ze bij zich had en begon de draak te schetsen volgens haar herinneringen. Ze keek nog even uit het raam, maar de draak was verdwenen. Ze had het lichaam getekend, maar kon het hoofd niet meer herinneren, dus liet ze die leeg. Ze legde haar boekje weer op tafel en nam een slok van haar thee, die na een minuut al genoeg was afgekoeld. Hij was heerlijk.