Het witte bloesembos - Rijk van de stier.

In het zuiden van het rijk van de stier zie je een groot wit bos. Van boven ziet het eruit als een groot hart. Op de grond zie je de bomen met de witte bloesem. Maar ook de grond is bedekt met witte bloemen. Het is een rustieke en rustgevende plek. Mensen bezoeken het vaak om 'een' met zichzelf te worden want rondom het bos ligt een riviertje waar ze in kunnen baden. Kortom. Het is een beeldschone plek waar de inwoners zeer trots op kunnen zijn.

Regels:
Hou het mooi

Vanuit het Rijk van de leeuw was Allison onderweg naar het Rijk van de stier, omdat ze had gehoord van een prachtig bos. De reis duurde niet al te lang en al snel vlogen Allison en Kinai boven het Rijk van de stier en naderde ze het bos. “Het is werkelijk prachtig” zei Allison hardop, terwijl ze vol bewondering voorzichtig naar benden keek. Zet je schrap, zei Kinai, waarna hij de landing inzette. Voorzichtig daalde ze af tussen de bomen om zo te landen op een open plek vol met prachtige, witte bloemen. Uitgeput nam Kinai plaats tussen de bloemen en Allison nam plaats tegen de zijkant van Kinai. Uit haar zwarte tas haalde Allison haar roze schetsblok waarin ze het uitzicht begon te tekenen. “Wat vind je van mijn tekening?” vroeg Allison. Langzaam draaide Kinai zijn grote kop om zodat hij haar tekening kon zien. Prachtig! Als je het niet erg vind doe ik even mijn ogen dicht en neem ik een welverdiend slaapje, antwoordde Kinai. Grijnzend draaide Allison haar schetsblok terug en begon aandachtig verder te tekenen terwijl Kinai begon aan zijn slaapje.

Rose liep al een tijdje rond in het bos terwijl Bella rond vloog, de draak viel extra op hier in het wit en ze glimlachte even. Ze vond het wel erg leuk haar zo te zien genieten. Bella had erop gestaan hier heen te gaan en Rose vond het nu, naderhand helemaal geen slecht idee. Ze glimlachte en liep tevreden erheen. Met een hand ging ze door haar zwarte haren heen en keek naar de witte bloesem. Ze straalde helemaal. "Het is echt prachtig Bella.' Fluisterde ze zachtjes, ze genoot. Haar gedachten dwaalden af, even had ze geen boeken nodig om te genieten. Rose wist ook best dat ze kon genieten van de natuur en het leven om haar heen, maar daar wilde ze vaak niet aan toe geven omdat ze zo genoot van haar boeken. Rustig wandelde ze verder tot ze ineens gedachten opving. Iets dat direct haar middag kon verpesten. Rose vond het nou eenmaal vreselijk om de gedachten van andere mensen te lezen, afijn, toch liep ze verder. Ze zou haar middag niet laten verpesten door haar krachten en keek op toen ze zag bij wie de gedachten hoorden. "Goedemiddag.' Klonk het vriendelijk vanuit haar terwijl ze wat dichterbij kwam.

Verrast keek Allison op vanuit haar roze schetsboek toen ze in eens een vriendelijke stem voorbij hoorde komen. "Goedemiddag," zei Allison automatische terug. Nog steeds lag Kinai naast haar te slapen, niets wetend van aanwezigheid van anderen. "Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik hier iemand zou tegen komen" zei ze vervolgens. Blijkbaar was ze toch niet de enige die van deze prachtige plek wou genieten. Voorzichtig legde ze haar schetsboek aan de kant en pakte ze een flesje water uit haar tas waar ze vervolgens een paar slokken uit nam. Een beetje gezelschap was aan de ene kant wel fijn nadat ze dagen lang hadden gereisd zonder echt iemand tegen te komen. Het is maar goed ook dat Kinai nu lag te slapen, aangezien hij erg beschermend en wantrouwend kan zijn tegenover vreemden. Snel wierp Allison een blik op het gezicht van Kinai om te kijken of hij nog wel aan het slapen was.

Een beetje verlegen knikte Rose. 'Dat is wederzijds." Ze glimlachte voorzichtig en ze keek even naar het meisje die een draak bij zich had liggen. Rose had het niet zo op grote draken, daarom was ze blij dat Bella niet erg groot werd. Ze bekeek daarna het meisje even en keek even rond om maar niet te staren. 'Het is ook zo rustig en groot. Het is vast een apart toeval.' Mompelde ze waarna ze met een kleine glimlach naar de jongedame keek. Bella had in stilte plaatsgenomen in een van de bomen en viel er best op zo tussendoor, iets dat Rose aan het glimlachen maakte. "Maar de plek is mooi en groot genoeg om te delen gelukkig.' Ze wist niet echt wat ze moest zeggen, Rose was zo stuntelig in haar omgang met mensen dat ze liever afzijdig bleef van alles. Normaal deed ze dat ook maar als ze iemand tegen kwam in een verder leeg bos dan ging dat toch niet zo makkelijk.