Het Rijk van de Leeuw - Bron van de rivier

De lange, kronkelende rivier die door het Rijk van de Boogschutter loopt is hier ontsprongen. Maar zo vlak bij de bron, die zich bevindt in de bergen van het Rijk van de Leeuw, is het slechts een kabbelend beekje. Er is weinig begroeiing rondom de bron, slechts enkele lange grassprieten die tussen de grote keien uitkomen. De bron zelf is een klein poeltje met het helderste water in de omstreken. Dat hier zo'n lange rivier uit kan ontstaan, is bijna een wonder te noemen.

Na een hele poos vliegen, was dan eindelijk de bron van de rivier in zicht. Rhine had besloten dat ze de wereld beter moest leren kennen. Ze was begonnen met het aflopen van de kust van het Rijk van de Boogschutter, de enige plek waar ze tot nog toe was geweest buiten haar eigen rijk, toen ze de riviermonding tegen kwam. Ze had het een prima plek om haar tocht te beginnen gevonden. Eerst had Rhine enkele kilometers tegen de stroom op gezwommen, maar na een tijd besloot ze Spera maar eens aan het werk te zetten. Haar beste vriend had haar naar het einde, of eigenlijk het begin, van de rivier gevlogen.
Spera landde zacht bij de bron, waarna Rhine van hem afgleed. Eerder had ze nooit zo'n bron gezien. Zelfs in haar eigen rijk was ze de rivier niet zover op gezwommen. Verwonderd stond ze naar het poeltje te kijken, het was intrigerend hoe zo'n klein plasje, zo'n grote rivier kon doen ontstaan.

Xyla zat een eindje van de oorsprong af waar ze bezig was met het schoondeppen van een schaafwond van haar knie. Net had ze zichzelf gewassen, alleen was ze uitgegleden over een steen en daarmee haar knie opengehaald aan een kei. De schaafwond prikte, maar het was niet erg diep. Eigenlijk had Xyla niet verwacht dat ze hier andere tegen zou komen, maar toch kon ze zien dat er een draak aangevlogen kwam en zoals wel vaker bij draken kwam er een persoon van de rug gegleden. Langzaam stond Xyla op en controleerde ze of haar wapens voor het grijpen lag. Natuurlijk kon ze haar krachten gebruiken, maar ze verspilde liever niet het verrassingselement als het niet eens nodig was. Voorzichtig, om niet nog een keer te struikelen liep de witharige vrouw richting de draak en het meisje, "Hallo..."

Rhine keek op van de poel. De jonge vrouw was haar nog niet eens opgevallen. "Hoi," antwoordde ze voorzichtig, de dame kwam enigszins bedreigend op haar over, waarschijnlijk door de zwarte kleding. Ze had gehoopt hier alleen te kunnen zijn. Een nieuwe plek was al heel wat en zeker als er andere mensen waren. Ze was wel benieuwd waar ze nu was. Nog steeds in het Rijk van de Boogschutter of totaal ergens anders? Ze had geen idee hoe ver ze nu gevlogen had. Tijdens het vliegen was ze haar besef voor tijd helemaal kwijt. Ze zou aan de persoon voor haar kunnen vragen waar ze was, durfde ze dat?
"Uh, kan je misschien vertellen waar ik ben?" Nieuwsgierigheid nam de overhand, waarmee ze zichzelf verbaasde.

Xyla blikte een paar keer heen en weer tussen de jonge vrouw en de draak voor ze antwoord gaf op de vraag. Eigenlijk was ze een beetje overdonderd door de vraag, hoe kon je nou niet weten waar je was. Meestal heb je wel ergens een kaart in je ransel als je rondreist, tenminste zo was Xyla. Maar Xyla was graag voorbereid op alles en ging meestal van het ergste uit. Dat kwam in sommige situaties van pas, maar in andere situaties kon ze veel te heftig reageren. "In het gebergte van het Rijk van de Leeuw." langzaam beantwoorde Xyla de vraag. Dat haar knie ondertussen weer flink begon te bloeden had ze nog niet door.

Rhine knikte kort, ze was verder van huis dan ze had verwacht. "Bedankt." Ze wist zichzelf niet zo goed een houding te geven en staarde dus maar wat naar de grond, schuifelend met haar rechtervoet. Het kwam misschien niet beleefd of ongeïnteresseerd over, maar daardoor viel haar wel op dat de knie van de jonge vrouw tegenover haar begon te bloeden. Wat Rhine wel altijd bij had, was verband en een ontsmettingsmiddel, lomp als dat ze was. Ze wilde het verband aan bieden, maar de sfeer voelde wat gespannen aan en ze was bang iets fout te doen. Maar als ze hielp, zou de sfeer misschien wat luchtiger worden. Snel woog ze alle voor- en nadelen tegen elkaar af. Het verband aanbieden won.
"Verband nodig?" mompelde ze, knikkend naar haar knie.

Xyla trok een verbaast gezicht bij de vraag die wat haar betreft een beetje uit de lucht kwam valle. Bevreemd keek ze de dame aan, "Waarom zou ik ik..." Toen bedacht ze zich dat ze net gevallen was en keek ze even naar haar knie die nu ontsiert werd door de wond waaruit dunne straaltjes bloed liepen. "Ehm, tja, als je dat bij je hebt zou het fijn zijn." herpakte Xyla zich, eigenlijk nam ze niet snel hulp van andere aan, maar een stukje verband was toch wel erg prettig. Beter dan haar shirt kapot scheuren om het te stelpen.
-
sorry beetje kort, ben moe, haha