Herberg De Halve Maan - Rijk van de Waterman

Het was de hele dag al prachtig eer geweest, ook de avond was goed op weg om een mooie avond te worden. Valentina had de hele dag met een jongen tussen de wijnranken liggen flikflooien waarna ze door hem naar deze herberg was gebracht. Ze hadden samen iets gegeten waarna hij toch had moeten vertrekken. Gelukkig was hij wel zo netjes geweest om toch even te betalen. Zelf was ze wel in de herberg gebleven en had ze rustig wat gepraat met de barman op een rustig moment en zat ze nu aan de bar met een glas wijn. Hoewel de stoel naast haar net leeggeraakt was, verveelde Valentina zich niet. Ze had al een kamer besteld en speelde met de sleutel. Tevreden keek ze even rond, allemaal goede en welgestelde mannen. Ze moest toegeven dat dat vroeger de meest leuke mannen waren, die wilden ook nog wel met haar praten als ze kwamen voor haar. Natuurlijk moest ze ook haar werk doen maar de mannen hadden toch alle tijd en ze wilde dat er moeite voor hen gedaan werd. Valentina nam rustig nog een slokje wijn en knikte even voor zichzelf, ja, dit was een goed idee geweest.

Elaine had haar dag nuttig besteed, ze had onderzoek gedaan, was kruidenwinkels langs geweest en had haar voorraad nog eens versterkt en nu het later op de avond werd was ze opzoek gegaan naar een plek voor de nacht. Het was voor Elaine een prettig gevoel om een nacht door te brengen waarbij er een dak ervoor zorgde dat ze gescheiden was van de sterrenhemel boven haar. Elaine was een zekere vorm van luxe in haar leven gewend geweest, zeker de afgelopen jaren en nog altijd vond ze een bed tienmaal fijner dan een geïmproviseerd kamp in de open lucht. Omdat het warm was, droeg Elaine geen mantel of iets anders wat haar voor eventuele kou zou moeten beschermen, maar was direct de zwarte jurk die ze droeg zichtbaar. Elaine in een andere kleur dan zwart tegenkomen was een zeldzaamheid, dus dit was geen uitzondering op haar garderobe. Zonder aandacht aan de andere gasten te besteden liep Elaine met haar altijd elegante tred naar de bar om zichzelf van een glas wijn en later van een kamer te voorzien, dat gunde ze zichzelf wel. Toen ze neerzeeg op de kruk aan de bar ging haar blik kort naar haar buurvrouw, ergens kwam ze haar bekend voor, waardoor de blik van Elaine net wat langer op haar gericht bleef, om haar geheugen aan het werk te zetten.

Met een tevreden glimlach nam ze een slokje van haar wijn. Ze had niet opgekeken toen de deur open ging, deze deed dat zo vak dat ze het niet meer speciaal vond. Wel keek ze op toen er een vrouw op de barkruk naast haar plaats nam. De vrouw droeg een enigszins opvallende zwarte jurk, ondanks dat de kleur zwart allesbehalve opvallend zou horen te zijn. Valentina kon wel genieten van het feit dat zij niet de enige persoon met smaak was hier. Haar benen deed ze even over elkaar, ze merkte dat de jonge vrouw haar langer aankeek dan dat normaal was. "Is er iets?" Vroeg Valentina dan ook rustig, die de jonge vrouw niet direct herkende. Ze had nooit veel op de aanwezigheid van de anderen gelet tijdens haar reis, ze had voornamelijk alleen gereisd dus haar bondgenoten herkende ze niet allemaal zo snel. Toch was het wel handig geweest als ze dat kon, dan had ze de vrouw naast haar herkend en tenminste iemand gehad om mee te praten en bekijken hoe het hen verging.

Voor Elaine antwoord gaf op de vraag van de vrouw die ze zo opvallend bekeken had bestelde ze een glas rode wijn bij de barman. Nadat ze dat gedaan had, draaide ze zich naar de vrouw toe. "Ik ken jou." ondertussen waren haar hersenen er zeker van dat ze deze vrouw herkende, maar de precieze gebeurtenis moest ze nog uit zien te vogelen. Ze kende hier in de nieuwe wereld vrij weinig mensen, degene die ze kende zou ze sowieso herkennen. Langzaam streepte ze de opties van de lijst in haar hoofd af en wist ze weer wat de o zo logische reden was. Zenan de Wijze was hun verbintenis, hoewel Elaine op het feest geweest was, was ze opzichzelf geweest, net als op de reis naar de twaalf Rijken. Waardoor ze de naam van de vrouw niet kende, maar ze wist wel dat ze tot op zekere hoogte bondgenoten waren, ze vochten samen aan de zijde van de Schepper, om zijn licht over deze wereld te laten schijnen.

Valentina glimlachte even toen de vrouw zei dat ze haar kende. Ze grinnikte even. "Oké, weet je toevallig ook waarvan of mag ik dat zelf uitvogelen?" Haar groene ogen bekeken de vrouw even terwijl ze nog een slokje wijn nam. Bij Valentina ging het belletje nog niet rinkelen en ze trommelde met haar vingers op de bar terwijl ze nadacht. Niet veel later ging bij haar ook het lichtje schijnen. "Ah! Ik weet het al, ja.. Ja. Van het feestje toch? Je was erg stil." Ze keek in haar ogen en glimlachte even. Ze speelde met haar haren even keek naar de vrouw die best wel eng veel op haar leek. Met haar ook rode haren en bleke huid. Hoewel Valentina zich wist te onderscheiden met een litteken en natuurlijk hun beide kledij anders was vond ze wel dat de vrouw op haar leek. Iets dat nog best een voordeel zou kunnen zijn als ze dat zouden willen natuurlijk.

Elaine liet het meisje het zelf uitvogelen terwijl ze een glas wijn bestelde bij de barman die een tijdje naar de twee vrouwen had gestaard. Ze waren ook een vreemd gezelschap in deze herberg. Beide vrouwen hadden alleen gereisd en dit was niet de meest logische plek om te komen zonder handelswaar of echt toeristische interesses. Uiteindelijk kwam de roodharige vrouw met de verklaring waarvan ze elkaar leerde kennen. De dame was slim, bedacht Elaine zich, ze had hun ontmoeting zo beschreven dat ze beide wisten waar het over ging maar zodat omstanders dachten dat het een willekeurig feest was van een gezamenlijke kennis. "Inderdaad, hoewel stil niet het juiste woord was." Elaine voelde gewoon niet de behoefte om zich te mengen onder het soort mens dat er aanwezig was, dat zou verwachtingen van samenwerken wekken en dat was iets waar deze dame niet van hield. "Heb je al veel gezien hier." Met een handgebaar leek het alsof ze de stad bedoelde, maar omdat de roodharige vrouw meer wist, zou ze vast begrijpen dat het over Kyon als geheel ging.

Met een glimlach bemerkte ze dat de jonge vrouw precies wist waar ze het over had, het was prettig om niet alles te hoeven benoemen en ze knikte even. "Ach nouja, laten we het dan zo zeggen, je was er maar je viel niet voor iedereen evenveel op." Ze glimlachte vriendelijk naar haar waarna ze wat knikte. 'Het een en ander, best interessant en mooi. Maar niet heel geweldig.' Nu moest ze wel even haar best doen om zich niet te verspreken, anders wist ze zeker dat de mannen hen door zouden hebben en dat wilde Valentina liever niet. Toch wilde ze wel erg graag weten van de dame hoe zij het deed, hoe ze mensen wist te overreden zonder direct weggejaagd te worden. Rose slikte en nam maar een slokje wijn waarna ze de vrouw weer aan keek. Hoe kon ze achter diens naam komen? Ze leken nu immers bekenden. Rose schudde haar hoofd even moe en liet het op haar hand rusten waarna ze weer omhoog kwam en haar netjes aan keek.

Rose?
-
"Dat klopt, opvallen is niet altijd de beste tactiek." reageerde ze met een rustige glimlach rond haar lippen die wel paste bij haar gereserveerde houding. Elaine knikte om te laten zien dat ze het met de roodharige vrouw eens was, het land was in veel opzichten hetzelfde als Het Dertiende Rijk. Er waren mooie plekken, culturele hoogstandjes en dieptepunten, maar de mensen waren met hun goddeloosheid het grootste probleem. Elaine ving een flard van de gedachte van Valentina op, ze hadden elkaar ondanks dezelfde afkomst nooit aan elkaar voorgesteld en ze hadden dus geen idee van hoe de ander heette.Dat was dan ook de reden waarom Elaine haar hand naar de vrouw uitstak, "Elaine." noemde de vrouw haar naam, nadat de vrouw haar weer had aangekeken.

Oeps, foutje haha.
-
Daar moest Valentina haar gelijk geven, opvallen was niet altijd het beste hoewel het soms best goed kon uitpakken, daar had ze ook ervaring mee. Ze glimlachte rustig terwijl ze van haar wijn dronk en keek even op toen de vrouw haar hand uit stak. Rustig nam Valentina die aan en schudde hem zacht even. "Valentina." Stelde ze zichzelf ook voor, blij dat ze de vrouw nu tenminste gewoon bij naam kon noemen in plaats van lastige dingen bedenken om haar aan te spreken. "Heb je al mensen kunnen omzetten?' Vroeg ze rustig en ze keek naar de vrouw met het rode haar en glimlachte even. Ze dronk haar glas leeg en keek naar haar. "Wil je iets drinken?" Vroeg ze voor ze zelf zou bestellen.