Rijk van de Boogschutter - Het grote woud

Delen van het woud zijn algemeen bekend als goede picknickplaatsen, mooie wandelpaden en leuke plekken om je kinderen mee naar toe te nemen. Tegelijkertijd is het groot genoeg om ook afgelegen, stille plekken te vinden. Er groeit en leeft van alles tussen de bomen. Er is alles wat je van een bos zou verlangen: sterke bomen en heldere meertjes, klaterende riviertjes en open plekken. Op veel plekken zijn wel aanwijzingen te vinden om terug naar het grote pad dat dwars door het bos heen loopt te komen, maar op sommige plekken kunnen de bomen onverwachts zo dicht op elkaar komen te staan dat je je zou afvragen waarom het plots zo donker is geworden...

Regels: Geen afval achterlaten! Op een aantal openbare picknickplekken staan bankjes en afvalbakken, maar verder moet je je vuilnis zelf mee terug nemen naar de stad.
Mensen: Onbeperkt.

Shae was blij toen de lachende, vrolijke stemmen eindelijk wegvielen en de enige hoorbare geluiden een beekje in de verte, de vogels en haar eigen voetstappen waren. Er viel even een schaduw over haar heen toen Auri rakelings langs de boomtoppen vloog en vervolgens een stukje voor haar uit landde. 'Tevreden nu?' mompelde Shae zachtjes, maar met een glimlachje, terwijl ze de griffioen even over diens gevederde kop aaide. 'Heb je een mooie plek gevonden?' Auri antwoordde niet maar liep verder. Oh, we gaan het spannend houden. Leuk hoor. Geen antwoord. Koppig beest. Ze kon het niet laten te glimlachen toen ze de frisse lucht inademde en het water van het kleine stroompje waar ze overheen sprong tegen haar koel tegen haar huid voelde spatten. Dit soort momenten waren de reden dat ze niet meer thuis zat. Onmiddellijk zorgde die gedachte voor een beetje schuldgevoel, maar dat schudde ze snel weer weg toen ze de open plek die Auri had uitgezocht betrad. Prachtig. De plek was groot genoeg om te oefenen zonder dat ze het risico zou lopen om het hele bos in brand te steken. 'Je mag gaan, hoor. Zeg het alleen even als er iemand aankomt,' zei ze terwijl ze nogmaals over Auri's veren streek. 'Tot straks.'

Terwijl Annorah haar snelheid aan het testen was in de lucht, was Lynaea vanaf Anna op een boom geland en ze sprong op de grond. Het werd eens tijd dat ze zelf haar krachten ging oefenen. Na zo'n tweehonderd meter lopen kwam ze bij een beekje aan. Ze had al gevoeld dat er water dichtbij was en was die richting op gegaan. Het beekje was niet bijzonder groot, maar groot genoeg om mee te oefenen. Met wat gebaren liet ze een grote bol water uit het beekje omhoog komen. Deze vervormde ze in een lange slier en mikte het op een boom op afstand van vijf meter. Het water hield de boom vast en Lynaea voelde hoe ze grip had op de boom. Door meer grip te krijgen, liet ze het water naar haar hand toe, alsof ze een touw vast had. De tak was niet dik, maar met genoeg kracht, brak hij toch. Ze glimlachte even en probeerde het met een andere boom, die ongeveer acht meter verderop zat.

Ze keek Auri even na terwijl die wegvloog, maar vervolgens richtte ze zich op het ding waarvoor ze hiernaartoe was gekomen - trainen. Zodra ze haar handen omhoog hield vormden zich daar vlammen, die haar niet brandden maar wel warm hielden. Het leek tijden geleden dat ze had geoefend en ze zette wat stappen naar achteren. Haar hand schoot naar voren en een stroom vlammen volgde, al kwam het minder ver dan ze had gehoopt. Een beetje geërgerd probeerde ze het opnieuw en de vlammen kwamen wat verder, maar het voelde een beetje vreemd om op het niets te oefenen. Kan je me anders komen helpen? suggereerde ze, en Auri stormde nog geen minuut later het veld op. 'Oké, hier,' mompelde Shae terwijl ze naar de griffioen toeliep en haar tasje, nu gevuld met kastanjes, die overal om hen heen lagen, om diens nek deed. 'Kan je ze omhoog gooien, zodat ik ze kan branden? Dan kan je ze daarna opeten. Win-win situatie, toch?'

Na wat kleine oefeningen had Lynaea het wel weer gehad. Ze liep op zichzelf door het bos heen en had bij het beekje haar water bijgevuld, zodat ze onderweg weer genoeg had. In de verte zag ze een open veld, waar twee figuren, een mens-achtig en de ander groter. Ze wist niet wie het waren, dus liep ze rustig richting het open veld en klom ze in een van de omringende bomen. Eenmaal op een tak waar ze niet opviel keek ze naar de twee figuren. De een was een meisje, de ander was een draak. Dat betekende dat dit waarschijnlijk iemand met krachten was. Ze leek op iemand van dit rijk, maar Lynaea kon het niet helemaal plaatsen.

Het hielp duidelijk dat ze nu echt een doelwit had om op te oefenen en het was voor zowel Shae als Auri een stuk gezelliger en leuker om zo te oefenen. Auri gooide de kastanjes alle kanten op, hoog en laag en Shae's gooide haar vlammen erachteraan. Het was weer even oefenen, maar na een tijdje ging het steeds gemakkelijker. Maar op een gegeven moment merkte Shae dat er iets mis was. We hebben een toeschouwer. Shae fronste en miste twee kastanjes die Auri omhoog gooide. Waar? Ze schoot een kastanje naar beneden. De boom achter je. Shae rolde met haar ogen. Stom, stom, stom dat ze haar pijl en boog niet mee had genomen - maar nee, ze wilde natuurlijk licht reizen. Haar blik kruiste die van Auri even en vervolgens draaide ze 180 graden, haar blik zoekend tussen de takken door, op zoek naar de persoon die daar ergens verborgen zat. In haar handpalmen brandden laaiende vlammen, in een poging zich gevaarlijker voor te doen dan ze daadwerkelijk was.

Lynaea vond het fascinerend om te zien hoe het meisje samen met haar draak aan het trainen waren, dat zouden zij en Annorah ook eens moeten proberen. Ze wist alleen niet hoe ze dat ging combineren met water. Opeens merkte ze dat de twee gestopt waren en dat het meisje zich omdraaide en richting de boom keek waar Lynaea zelf in zat. In haar handen had ze vuur zitten, alsof ze elk moment kon aanvallen. Omdat ze niet gezien wilde worden ging Lynaea snel naar achteren, waardoor ze haar evenwicht verloor. Ze probeerde tevergeefs iets vast te pakken en viel uit de boom. Met de rug naar de grond viel ze naar beneden. Ze zat niet heel hoog, maar wel hoog genoeg om pijnlijk neer te komen. Zo snel als ze lag, ging ze recht op zitten. Ze werd niet duizelig en zag geen zwarte plekken, wat betekende dat haar zenuwen hopelijk niet waren aangetast. Dit zou ze de volgende dagen wel voelen. "Auwh," zei ze hardop toen ze probeerde te staan. Ze had niet gelet op wat het meisje en haar draak aan het doen waren. Dit was genant.

Shae's instincten sprongen op toen ze geluid vanuit de boom hoorde en niet lang daarna iemand zag vallen. Ze keek Auri kort aan voordat ze voorzichtig naar de persoon toeliep, terwijl ze haar handen liet zakken. Het was een meisje, ze kon niet veel van Shae zelf verschillen qua leeftijd en ergens kreeg ze het idee dat ze het meisje kende, al wist ze niet waarvan. 'Gaat het?' vroeg ze, haar ondertoon een beetje behoedzaam. Het meisje zat op de grond en het zou niet moeilijk moeten zijn haar te overmeesteren, moest dat het geval zijn, zeker met Auri aan haar zijde. Daarbij probeerde Shae altijd een goed evenwicht te behouden tussen voorzichtigheid - zeker de laatste dagen - en het niet te snel trekken van conclusies. Plotseling bedacht ze zich waar ze het meisje van kende. 'Wacht,' mompelde ze, 'was jij niet ook in het loofbos?' Ze probeerde niet al te gedetailleerd te zijn, gewoon voor het geval dat ze het mis had, maar als ze gelijk had, zou het meisje wel weten waar ze over sprak.