Rustig nam ze plaats op een bankje, haar benen sloeg ze over elkaar en ze ging met een hand door haar rode haren die los hingen. Valentina had besloten zichzelf een dagje rust te geven. Ze had enkele dagen geleden mensen geprobeerd te vertellen over de Schepper, een erg goede reactie kreeg ze daar niet op. Ze moest rennen om weg te komen, ze noemden haar een heiden en jaagden haar weg. Dat had nogal een deuk in haar ego gebracht en ze zuchtte. Stilletjes at ze wat van wat ze had meegenomen en keek naar de fontein. Ze droeg een strak en kort topje dat enigszins toonde wat ze had. Eronder een strakke broek met lange laarzen. Haar tas had ze naast zich neer gezet en ze rommelde er soms wat in. Als het aan haar lag bleef ze hier voor de rest van de dag zitten waarna ze zou gaan drinken in een kroeg, misschien nog wat gezelschap zoeken. Nu ze zoveel aan het reizen was kon dat veel makkelijker, niemand kende haar nog en een onbekende, mooie dame was vaak wel bevallig.