Rijk van de Steenbok - Het kleine dorpje zonder naam

Dit dorpje is het thuis van Arwen. Het is een klein dorpje vlak naast een mijn. De naam die dit dorpje ooit droeg is al jaren vergeten. De mensen hier zijn niet erg gewend aan vreemden en kunnen dus een beetje star zijn. De huizen in het dorpje zijn van hout, de weg die erdoor loopt is onverhard. Met slecht weer kun je beter dichte schoenen aanhebben, tenzij je van modder voeten houdt. Her en der staan wat bomen tussen de huizen in. Aan de oostkant van het dorp loopt een klein pad richting de mijn.

Regels en personen: vrij

De regen kwam met bakken uit de hemel vallen. Gerommel klonk vanuit de hemel en af en toe lichtte de lucht op door bliksem. Autumn genoot van dit weer, maar de regen werkte niet bepaald in zijn voordeel. Hij maakte verre reizen en had zijn geboorte rijk nu al een paar dagen achter zich gelaten. Hierdoor was zijn voedselvoorraad opgeraakt en hij kon eigenlijk wel wat eten gebruiken. "Zoek naar een rustplek Autumn." Sprak Nemesis hem streng toe. En alhoewel hij eerst van plan was nog een nacht in de buitenlucht door te brengen was het misschien toch beter om op zoek te gaan naar een nabijgelegen dorpje. Autumn's kleding was doorweekt en de modder zat tot aan zijn knieën toen hij eindelijk een dorpje naderde. Het zag er klein uit, maar daar was Autumn alleen maar tevreden over. Hoe kleiner het dorp hoe minder mensen er woonden en hoe minder mensen er woonden hoe minder contact hij hoefde te maken. Hoe minder hij hoefde te liegen.

Vanuit haar huisje zat Arwen naar de storm te kijken die buiten woedde. Morgen zouden ze hier nog wel last van krijgen, de mijn zou weer vol water staan. De druppels die door haar dak lekten spetterden vrolijk neer in de potten en pannen. Het leek net alsof ze een lied zongen, iedere druppel had een ander geluid, verschillend per hoe groot de druppel was en met hoeveel kracht deze naar beneden kwam. Op dagen als deze wist Arwen niet goed hoe ze zich moest voelen. Ze hield van de regen, ze kon er uren naar kijken, maar het belemmerde haar verdere bezigheden. Haar enige gezelschap was Rhionnon en die lag te slapen.

Hij vroeg zich af of dit dorpje een herberg zou hebben? Maar na een tijdje te hebben gezocht leek het erop dat dit niet het geval was. Autumn was nu helemaal doorweekt door de regen en zijn natte kleding begon zwaar aan te voelen, ook maakte het hem koud. "Ben je koud?" Vroeg hij aan Nemesis. Hij was eerder bezorgd om zijn goede vriend. "Niet veel minder koud als dat jij bent." Antwoordde Nemesis en ergens had Autumn dit antwoord kunnen verwachtten. Hij wist dat Nemesis ook aan hem zou denken en net als hij niet van zeuren hield. "Goed. Dan klop ik ergens aan en vraag ik daar of we een nacht kunnen schuilen voor de regen." "Ik volg." Uiteindelijk kwamen ze uit bij een klein houten huisje waar nog een klein lichtje leek te branden. Hier dan maar dacht Autumn en klopte een paar keer op de deur. Wat hij ook deed, hij moest niet vergeten om vriendelijk te klinken. Vriendelijk klinken, dat was het belangrijkste en misschien dat een glimlach ook zou helpen?

Geschrokken keek Arwen op. Had er nu net serieus iemand op de deur geklopt? Dat betekende dat er met dit weer iemand buiten was. Niet oke. Snel liep ze naar de deur en deed deze open. Voor haar stond een jongen, compleet doorweekt. Hij was, wat andere meisjes, knap noemen. Arwen wist zelf niet zo goed wat ze van hem moest vinden. Achter hem zag ze een draak, wat dus betekende dat hij een magiër was. Haar hersenen kwamen al snel tot de conclusie dat dit of goed kon zijn of slecht. Wanneer deze magiër een van degene was die haar zou willen vernietigen had ze een groot probleem. Anders zou ze mogelijk een vriend vinden in haar strijd. "Hoi?" zei ze aarzelend.

"Goeie avond... of eh... nacht?" Zei Autumn tegen de jonge vrouw die de deur had geopend. Hij had geen idee van tijd en door de donkere nacht kon hij het tijdstip ook niet peilen. "Zou ik hier misschien een nacht kunnen doorbrengen?" Vroeg hij toen maar. Het was beter om het meteen te vragen, want mocht het antwoord dan 'nee' zijn kon hij verder en dan hoefde hij niet onnodig de schijn op te houden. Nemesis stond afwachtend naast hem en dat moest wel betekenen dat er geen gevaar dreigde. Dat was een goed teken.

Arwen herpakte zich zodra de jongen vroeg of hij bij haar kon overnachten. "Natuurlijk!" riep ze uit. "O, wat onbeleefd van me. Kom binnen je moet tot het bot verkleumd zijn." Ze deed een stap opzij zodat de jongen binnen kon komen en keek rond wat ze hem aan kon bieden. Eten, iets als thee, een deken, droge kleding? Arwen had echter niet erg veel tot haar beschikking. Ze kocht altijd net genoeg in voor haar en Rhionnon. Ze wist even niet zo goed wat ze moest doen met de jongen. Ze had vannacht niet bepaald bezoek verwacht. Ze had niet eens een stoel in haar armzalige kamertje staan waar de jongen kon zitten.

Autumn stapte het kleine huisje binnen. Het meisje had weinig, maar dat kon Autumn helemaal niets schelen. Hij had immers nog veel minder als haar, niet eens een plek die hij 'thuis' kon noemen. "Nee." Sprak hij zachtjes en bedacht zich ineens dat hij moest glimlachen, dus dat dat deed hij. "Maak je geen zorgen, ik heb nog een paar extra kleren in mijn tas en als het goed is zijn deze droog, en ik ben tevreden met de vloer." Zolang het maar droog was vond hij alles goed. Ineens viel het hem op dat het meisje ook een draak had. Ze had geluk dat hij niet van het 13e rijk was. Het meisje was veel te goed voor haar eigen bestwil.

De vloer. Hoe vaak had ze daar zelf niet geslapen tot ze hout had gevonden om haar armzalige bed te bouwen wat in de hoek stond. "Zeker? Anders kun je wel op mijn bed slapen, al zal dat niet veel beter zijn," reageerde ze weifelend. Rhionnon keek naar de draak van de jongen. Een interessant exemplaar als je het aan hem vroeg. Anders dan de draken die hij over het algemeen zag in ieder geval.