Weg. Ze moest weg van alles en iedereen. Nieman kon haar zo zien, niemand mocht haar zo zien. Hoe had hij dat kunnen doen! Waarom was zij zo dom geweest om hem te geloven. En al helemaal door het feit dat ze normaal gesproken gemakkelijk doorhad wanneer er iemand tegen haar loog. Maar hij... Hij was anders geweest. En ze was verliefd geworden... Nog altijd rende Leena, ze had het niet eens meer door, maar zodra ze was gestopt merkte ze dat haar conditie er flink op achteruit was gegaan en met haar laatste beetje energie probeerde ze naar adem te happen en haar hart weer naar een normaal tempo te brengen. Nee, achteraf was het haar eigen schuld geweest. Dat geld kwam nooit meer terug, haar ouders zouden waarschijnlijk teleurgesteld zijn als ze erachter zouden komen bedacht ze zich. Maar haar ouders zouden er niet achter komen, dat wist ze zeker. Haar broer zou haar wel beschermen, dat deed hij altijd. Wat ze ook deed, in wat voor problemen ze ook zat, hij hielp haar altijd. Hij en haar draak waren de twee mensen van wie ze het allermeeste hield, al hield Leena veel te snel veel te veel van mensen. Pandora had ze deze keer thuis gelaten. Sommige dingen wilde ze gewoon voor zichzelf houden. Ze had een paar kruiden meegenomen, een speciaal soort die je kon roken... en Lee wist dat ze het nodig had. Haar gedachtes werden te donker, te zwaar en ze kon wel wat verlichting gebruiken. Na nog een stukje te hebben gewandeld kwam ze eindelijk aan in het parkje. Maar tot haar verbazing zag ze iemand zitten... dat kwam niet vaak voor. Ze besloot naar de jonge vrouw toe te lopen, ze werd nieuwsgierig van haar aanwezigheid hier. "Wat lees je!" Riep Leena met een enthousiaste toon in haar stem uit naar de jonge vrouw en een grote glimlach, eerder een grijns verscheen op Leena's mond.